تنها یک صدا می ماند و آن صدای حق هست یا حق

این سایت در مورد 14 معصوم و مسائل دینی ودر مورد دشمنی های پشت پرده وگروه های مخفی مثل فراماسونی و بیلدربرگ- شیطان و مطالب جالب و دانلود سخنرانی

تنها یک صدا می ماند و آن صدای حق هست یا حق

این سایت در مورد 14 معصوم و مسائل دینی ودر مورد دشمنی های پشت پرده وگروه های مخفی مثل فراماسونی و بیلدربرگ- شیطان و مطالب جالب و دانلود سخنرانی

اعجازی دیگر در مورد قرآن

بسم الله الرحمن الرحیم


اعجازی دیگر در مورد قرآن

فواصل بین دریا ها


باز هم اعجازی دیگر - فقط حیف که قران نمیخونیم - میخونیم معنی نمیخونیم - میخونیم تفسیر نمیخونیم و در نهایت تطبیق و جستجو نمیکنیم و در قران تدبیر نمیکنیم مگه نه به قول امام علی علیه السلام دوای هر دردی تو قرآن هست ما بلد نیستیم و نمیدونیم دلیلی نمیشه که نباشه . البته این حدیث متن طولانی داره و سوالات یمشه که حضرت علی علیه السلام جواب میدهند وباعث تعجب خیلی ها از جوابی که از قرآن میگیرند میشود که در آینده اگر خدا خواست قرارش میدم .

و این اعجاز قرآن با توضیحات و بخوانید .

 

آیه اصلی

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ (19) بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ (20)  فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (21) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22) (سورة الرحمن)

 

ترجمه:

19. دو دریا را به گونه ای روان کرد که با هم برخورد کنند.

20. اما میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند.

21. پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟

22. از آن دو، مروارید و مرجان خارج مى‏شود.

 

آیات مرتبط:

سوره مبارکه فرقان آیه 53:

« و هو الذی مَرَجَ البحرینِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَینَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»

 و اوست کسی که دو دریا را موج زنان به سوی هم روان کرد این یکی شیرین و آن یکی شور و تلخ است ومیان آندو حریمی استوار قرار داد.

 

سوره مبارکه فاطر آیه 12:

وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ

ترجمه: این دو دریا یکسان نیستند: یکی آبش شیرین و گواراست و یکی شور و تلخ، از هر دو گوشت تازه می خورید، و از آنها چیزهایی برای آرایش تن خویش.  . .




فواصل بین دریا ها

--------------------------------------

 

آیه اصلی

مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیانِ (19) بَیْنَهُما بَرْزَخٌ لا یَبْغِیانِ (20)  فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُما تُکَذِّبانِ (21) یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ (22) (سورة الرحمن)

 

ترجمه:

19. دو دریا را به گونه ای روان کرد که با هم برخورد کنند.

20. اما میان آن دو حد فاصلی است که به هم تجاوز نمی کنند.

21. پس کدامین نعمتهاى پروردگارتان را انکار مى‏کنید؟

22. از آن دو، مروارید و مرجان خارج مى‏شود.

 

آیات مرتبط:

سوره مبارکه فرقان آیه 53:

« و هو الذی مَرَجَ البحرینِ هذا عَذبٌ فُراتٌ و هذا مِلحً اُجاجً وَ جَعَلَ بَینَهما بَرزَخا و حِجراً مَهجوراً»

 و اوست کسی که دو دریا را موج زنان به سوی هم روان کرد این یکی شیرین و آن یکی شور و تلخ است ومیان آندو حریمی استوار قرار داد.

 

سوره مبارکه فاطر آیه 12:

وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِن کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِن فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ

ترجمه: این دو دریا یکسان نیستند: یکی آبش شیرین و گواراست و یکی شور و تلخ، از هر دو گوشت تازه می خورید، و از آنها چیزهایی برای آرایش تن خویش بیرون می کشید و می بینی که کشتی­ها برای یافتن روزی و غنیمت، آب را می­شکافند و پیش می روند، باشد که سپاسگزار باشید.

 

سوره مبارکه نمل آیه 61:

اَمَّنْ جَعَلَ الْاَرْضَ قَرَارًا وَ جَعَلَ خِلالَهَا اَنْهَارًا وَ جَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَ جَعَلَ بَینَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزًا ءَاِلهٌ مَعَ اللهِ بَلْ اَکْثَرُهُمْ لَا یَعْلَمُونَ ﴿61

[آیا شریکانى که مى‏پندارند بهتر است‏] یا آن کس که زمین را قرارگاهى ساخت و در آن رودها پدید آورد و براى آن، کوه‏ها را [مانند لنگر] قرار داد، و میان دو دریا برزخى گذاشت؟ آیا معبودى با خداست؟ [نه،] بلکه بیشترشان نمى‏دانند.

 

 

توضیح کلمات اصلی:

مَرَجَ: به معناى مخلوط کردن و نیز رها و روانه کردن است. با اضطراب رفت و آمد کردن؛ (طریحی: مجمع البحرین، 2/329)

بَحرَین: دو دریا؛ "بحر" در لغت عرب به معنی دریا ویا رودخانة عظیم است خواه شور باشد یا گوارا و غالباً سبب اطلاقِ "بحر" بر دریا و رود را؛ گستردگی، عمق زیاد و فراوانی آب ذکر کرده اند. (ابن منظور: لسان العرب، 4/42).

یَلتقِیان: برخورد می­کنند: از " تلاقی" به معنی: برخورد کردن؛ روبرو شدن : ( آذرتاش آذرنوش: ص 623)

بَرزَخ: حد فاصل، مانع بین دو شیئ : ( معجم الوسیط: 1/49 )

لا یَبغِیان: تجاوز نمی کنند؛ از "بغی": از حد و مقدار خود تجاوز کردن، ظلم ، فساد : (طریحی: مجمع البحرین، 1/53)

لُّؤْلُؤ: مروارید: دانه شفاف و قیمتى است که در درون صدف در اعماق دریاها شکل می گیرد: ( معجم الوسیط: 2/810 )

مَرْجان: از نظر علوم زیستی، مرجان ها جانوران دریایی هستند که در رده Anthozoa قرار دارند و دارای گونه های متفاوتی هستند. مرجان های قرمز به عنوان جواهرات مورد استفاده قرار می گیرند. مرجان در شرایط نامناسب از بین می روند و رنگ سفید کربنات کلسیم در آنها ظاهر می شود (1).

 

بیان اعجاز:

در بررسی این اعجاز با دو دسته آیه روبرو هستیم. 1. آیاتی که در آن به نوع آب دو بحر، اشاره­ای نشده است و 2. آیاتی که اشاره به شوری و شیرینی دو بحر دارد.

در سوره الرحمن، اشاره به وجود دو بحر می­کند که از هر یک مروارید و مرجان به دست می آید. در این آیات به وضوح شرایط این دو بحر را بیان می کند و می فرماید:

1. با هم برخورد کنند.

2. مانعی بین آن دو وجود دارد که مانع از مخلوط شدن آن­ها می شود.

3. از آن دو بحر لؤلؤ و مرجان استخراج می شود.

 آیات مشابه نیز به طور دقیق بررسی شدند. مثلاً در سوره فرقان آیه 53 ویژگی هایی را برای این دو بحر معرفی می­کند:

1. یکی دارای آب شور و دیگری دارای آب شیرین است.

2. مانعی بین آن دو وجود دارد که حریمی استوار «حجراً محجورا» است.

توجه به این ویژگی ها ما را در شناخت بهتر برزخ و بحر کمک می کند، برای مثال برزخی که در آیه 53 سوره فرقان از آن صحبت شده چه فرقی با برزخ سوره الرحمن دارد که قرآن آن را محکم تر توصیف کرده است؟ و یا اگر منظور از آیات سوره الرحمن همان آب شور و شیرین است، پس چرا از وجود مرجان و لؤلؤ در آن خبر می دهد (با این توضیح که مرجان ها موجوداتی هستند که تنها در آب شور قابل زیست هستند و اکثر گونه های جانوری مروارید ساز نیز ساکن آب شور هستند)؟ آیا «ال» که در بیان دو بحر بر سر کلمه بحرین آمده است نشان از دو بحر خاص دارد و یا این «ال» از نوع «ال» جنس است؟ در زمان نزول قرآن مردم چه درکی از مرجان و لؤلؤ داشته اند؟ آیا همان چیزی که ما امروزه به آن مرجان می­گوییم را به عنوان مرجان می دانستند؟

آیا عامل جریان های مهمی مانند گلف استریم و کوروشیو دلیل بوجود آورنده این برزخ می توانند باشد؟

 از بررسی های انجام شده مشخص شد که مردم عربستان از نوعی مرجان به نام مرجان قرمز برای تزئین استفاده می­کردند. استخراج مروارید نیز قدمت 4000 ساله دارد. اکثر صدف های مروارید­ ساز ساکن آب شور هستند و مروارید آب شیرین قبل از اینکه مورد پرورش مصنوعی قرار بگیرد، به صورت محدود وجود داشته است.

از دلایل علمی که در بررسی این موضوع کمک گرفته شد، می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  عوامل ایجاد کننده جریان های اقیانوسی.

  بررسی ویژگی مصب ها به عنوان حد فاصل آب شور دریا ها و آب شیرین رودخانه ها(2, 3).

  شرایط زیست محیطی مرجان و مروارید.

  ویژگی های دریا ها و اقیانوس ها از لحاظ دما، شوری، چگالی چه از سطح به عمق و چه بین دریا های مختلف(4).

در صورت اثبات مصب به عنوان حد فاصل بین آب شور و شیرین و یا تفاوت دما و شوری بین آب­های اقیانوسی، اعجاز این آیه به اثبات می رسد؛ زیرا در زمان نزول آیات، امکان آگاهی به وجود این مطالب علمی وجود نداشته است.

روایات و تفاسیری نیز از این آیات وجود دارند که مورد بررسی دقیق قرار گرفتند و در اینجا به قسمتی از آنها اشاره شده است:

 

 

 

 

روایات ذیل این آیات:

 در تفسیر آیه «مرج البحرین یلتقیان بینهما بزرخ لایبغیان فباى آلاء ربکما تکذبان یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان (الرحمن/19-21)، چندین روایت نقل شده که طبق مضمون آنها، دو دریا على(ع) و فاطمه(س) و برزخ وجود رسول خدا(ص) و لؤلؤ ومرجان حسن و حسین(ع) هستند. باید دانست که این تفسیر از نوع تفسیر بطنى وتآویل آیات و از باب جرى و تمثّل است و منظور این نیست که واقعا مراد آیات شریفه این است.مانند این روایت:

عن یحیى بن سعید العطّار قال: سمعت اباعبداللّه‏(ع) یقول فى قول اللّه‏ مرج البحرین یلتقیان بینهما بزخ لایبغیان، قال: على و فاطمه بحران عمیقان لایبغى احدهما على صاحبه، یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان، قال: الحسن و الحسین(ع):

راوى مى‏گوید: از امام صادق(ع) شنیدم که راجع به سخن خداوند، «مرج البحرین یلتقیان...» فرمود: على(ع) و فاطمه(س) دو دریاى عمیق هستند که یکى بر دیگرى چیره نمى‏شود و درباره: «یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان» فرمود: حسن(ع) و حسین(ع). (این روایات، هم در منابع شیعه و هم در منابع اهل سنت نقل شده است از جمله: تفسیر قمى، ج2، ص 344 و سیوطى، الدرالمنثور، ج 6، ص 142.)

پیداست که این یک نوع تمثّل و تشبیه زیبایى است که در کلام امام آمده است و هیچ‏گونه مغایرتى با روایت دیگرى که از امام صادق(ع) نقل شده است  ندارد و درآن روایت از قول امیرالمؤمنین نقل شده که درباره آیه «یخرج منهما اللؤلؤ والمرجان» فرمود: من ماء السماء و من ماء البحر فاذا مطرت فتحت الاصداف افواهها فى البحر فیقع فیهما من ماء المطر فتخلق اللؤلؤ الصغیرة من القطرة الصغیرة والکبیرة من القطرة الکبیرة :  " لؤلؤ از آب آسمان و آب دریا به وجود مى‏آید، وقتى باران مى‏بارد صدفها در دریا دهانهایشان را باز مى‏کنند و آب باران در آن مى‏افتد و لؤلؤ کوچک از قطره کوچک و لؤلؤ بزرگ از قطره بزرگ پدیدار مى‏شود.": (تفسیر قمى، ج 2، ص 344.)

 این تفسیر، تفسیر مفهوم آیه است که با یافته های علوم جدید نیز متناسب است. و آن یکى تشبیه وجود مبارک آن پنج بزرگوار به کلمات مورد اشاره است که در واقع تأویل آیه می باشد و در قرآن کریم نظایر بسیارى دارد . این مطلب نشانگر آن است که آیات الهی ظاهر و باطنی دارد؛ ظاهر آن تنزیل و باطن آن تأویل آیه است و منافاتی با یکدیگر ندارند.    

 

 

منابع

 

1. http://en.wikipedia.org/wiki/Coral

2.http://drake.marin.k12.ca.us/stuwork/ROCKwater/ESTUARIES%20AND%20RIVERS/History.html

3.http://drake.marin.k12.ca.us/stuwork/ROCKwater/ESTUARIES%20AND%20RIVERS/What%20Are%20Estuaries.html

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد