نشانه هاى ظهور امام زمان

نشانه هاى ظهور امام زمان

١٣٢٥- امام على علیه السلام : آنگاه که خاطب به هلاکت درمى افتد  و امامِ عصر از دیدگان پنهان مى شود و دلهایى شاداب و دلهایى دیگر فسرده مى گردند، آرزومندان نابود مى شوند و از هم فرو مى پاشند و مؤمنان باقى مى مانند که شمارشان اندک است، سیصد نفر یا بیشتر. در رکاب این مؤمنان دسته اى [از فرشتگان ]مى جنگند که روز بدر در کنار پیامبر خدا صلى الله علیه و آله جنگیدند که نه کشته شدند و نه مردند.

١٣٢٦- امام على علیه السلام : به خدا قسم، به خدا قسم! آن کس را که انتظارش مى کشید، نمى بینید مگر آنگاه که خدا را جز با اشاره دست و ابروى خود [نتوانید ]بخوانید، و از زمین چیزى در اختیار نداشته باشید، جز همان جاى گامهاى خود و جنگ افزارتان بر پشتهایتان باشد. در آن روز مرا یارى نمى رساند مگر خداوند به وسیله فرشتگان خود و کسانى که بر [صفحه] دلشان ایمان نقش بسته است.

١٣٢٧- امام على علیه السلام : مهدى ظهور نمى کند مگر بعد از آن که یک سوم مردم کشته شوند، یک سوم بمیرند و یک سوم باقى بمانند.

١٣٢٨- کمال الدین ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ : از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: خداوند براى مؤمنان نشانه هایى از قیام قائم علیه السلام بر شمرده است. عرض کردم: خداوند مرا فداى شما کند ، آن نشانه ها چیست؟ فرمود: این سخن خداوند متعال که: «شما» یعنى مؤمنان پیش از قیام قائم «را به چیزى از ترس و گرسنگى و کمبود مال و جان و میوه ها مى آزماییم و شکیبایان را نوید ده».

١٣٢٩- بحار الأنوار ـ به نقل از محمّد بن مسلم و ابو بصیر ـ : از امام صادق علیه السلام شنیدیم که فرمود: این امر (ظهور قائم) رخ نخواهد داد، مگر بعد از آن که دو سوم مردم از بین بروند. ما عرض کردیم: اگر دو سوم مردم از بین بروند ، که باقى مى ماند؟ فرمود: آیا دوست ندارید که از یک سوم باقیمانده باشید؟!

(بقیه احادیث و سخنان + منبع + عربی آن در ادامه مطلب )

١٣٢٤- الإمامُ المهدیُّ علیه السلام : أمّا وَجـهُ الانْتِفاعِ بی فی غَیبَتی فکالانْتِفاعِ بالشَّمسِ إذا غَیَّبها عَنِ الأبصارِ السَّحابُ ، و إنّی لَأمانٌ لأهلِ الأرضِ کما أنّ النُّجومَ أمانٌ لأهلِ السَّماءِ . ^(١)

٢٥٧

عَلاماتُ الظُّهورِ

١٣٢٥- الإمامُ علیٌّ علیه السلام : إذا هلَکَ الخاطِبُ ^(٢) و زَاغَ صاحِبُ العَصرِ و بقِیَتْ قلوبٌ تَتَقلّبُ مِن مُخْصِبٍ و مُجْدِبٍ، هلَکَ المُتَمَنّونَ و اضْمَحَلَّ المُضْمَحِلّونَ وَ بقِیَ المؤمنونَ ، و قَلیلٌ ما یکونونَ ، ثلاثُمائةٍ أو یَزیدونَ ، تُجاهِدُ معَهُم عِصابةٌ جاهَدَتْ مَعَ رسولِ اللّه ِ صلى الله علیه و آله یومَ بَدرٍ ، لَم تُقْتَلْ و لَم تَمُتْ . ^(٣)

١٣٢٦- عنه علیه السلام : و اللّه ِ و اللّه ِ ، لا تَرَونَ الّذی تَنْتَظِرونَ حتّى لا تَدْعونَ اللّه َ إلاّ إشارةً بأیْدیکُم و إیماضا بِحَواجِبِکُم ، و حتّى لا تَمْلِکُون مِن الأرضِ إلاّ مَواضِعَ أقدامِکُم ، و حتّى یکونَ مَوضِعُ سلاحِکُم على ظُهورِکُم ، فیَومَئذٍ لا یَنصُرُنی إلاّ اللّه ُ بملائکتِهِ و مَن کَتبَ على قلبِهِ الإیمانَ . ^(٤)

---

١٣٢٤- امام مهدى علیه السلام : چگونگى بهره مند شدن از من در روزگار غیبتم همچون بهره مند شدن از خورشید است، آنگاه که در پس ابر از دیدگان پنهان مى شود. من مایه امان زمینیانم همچنان که ستارگانْ مایه امان آسمانیان هستند.

٢٥٧

نشانه هاى ظهور

١٣٢٥- امام على علیه السلام : آنگاه که خاطب به هلاکت درمى افتد ^(٥) و امامِ عصر از دیدگان پنهان مى شود و دلهایى شاداب و دلهایى دیگر فسرده مى گردند، آرزومندان نابود مى شوند و از هم فرو مى پاشند و مؤمنان باقى مى مانند که شمارشان اندک است، سیصد نفر یا بیشتر. در رکاب این مؤمنان دسته اى [از فرشتگان ]مى جنگند که روز بدر در کنار پیامبر خدا صلى الله علیه و آله جنگیدند که نه کشته شدند و نه مردند.

١٣٢٦- امام على علیه السلام : به خدا قسم، به خدا قسم! آن کس را که انتظارش مى کشید، نمى بینید مگر آنگاه که خدا را جز با اشاره دست و ابروى خود [نتوانید ]بخوانید، و از زمین چیزى در اختیار نداشته باشید، جز همان جاى گامهاى خود و جنگ افزارتان بر پشتهایتان باشد. در آن روز مرا یارى نمى رساند مگر خداوند به وسیله فرشتگان خود و کسانى که بر [صفحه] دلشان ایمان نقش بسته است.

---

١-بحار الأنوار : ٥٢ / ٩٢ / ٧ .

٢-لعلَّ المُرادُ بالخاطِبِ الطالبُ للخلافَةِ أو الخَطیبِ الذی یَقومُ بغیرِ الحَقِّ أو بالحاءِ المُهمَلةِ أی جالِبُ الحَطَبِ .
الغیبة للنعمانی : ١٩٥ الهامش الخامس .

٣-بحار الأنوار : ٥٢ / ١٣٧ / ٤٢ .

٤-شرح نهج البلاغة : ٦ / ٣٨٢ .

٥-مقصود از کلمه «خاطب» مى تواند طالب خلافت باشد یا سخنورى که به ناحق سخن مى گوید و یا «حاطب (با حاء بدون نقطه)» است که در این صورت به معناى گردآورنده هیزم است.

**********************

١٣٢٧- عَنه علیه السلام : لا یَخرُجُ المَهدیُّ حتّى یُقْتَلَ ثُلثٌ و یَموتَ ثُلثٌ ، و یبقى ثُلثٌ . ^(١)

١٣٢٨- کمال الدین عن محمّدَ بنِ مُسلمٍ : سَمعتُ أبا عبدِ اللّه ِ علیه السلام یَقولُ : إنّ قُدّامَ القائمِ عَلاَماتٍ تکونُ مِنَ اللّه ِ عزّ و جلّ للمؤمنینَ، قلتُ : و ما هِیَ ، جَعَلنی اللّه ُ فِداکَ؟ قالَ : ذلکَ قَولُ اللّه ِ عزّ و جلّ :    « وَ لَنَبْلُوَنَّکُمْ »    یعنی المؤمنینَ قبلَ خروجِ القائمِ علیه السلام    « بِشَیْءٍ مِنَ الخَوْفِ و الجُوعِ و نَقْصٍ مِنَ الأمْوالِ و الأنْفُسِ و الثَّمَراتِ و بَشِّرِ الصّابِرینَ » ^(٢)    . ^(٣)

١٣٢٩- بحار الأنوار عن محمّدَ بنِ مُسلمٍ و أبی بَصیرٍ : سَمِعنا أبا عبدِ اللّه ِ علیه السلام یَقولُ : لا یکونُ هذا الأمرُ حتّى یَذهبَ ثُلُثا النّاسِ ، فقُلْنا : إذا ذَهَب ثُلُثا النّاسِ فمَن یَبقى ؟ فقالَ : أ مَا تَرْضَونَ أنْ تَکونوا فی الثُّلُثِ الباقی ؟! ^(٤)

---

١٣٢٧- امام على علیه السلام : مهدى ظهور نمى کند مگر بعد از آن که یک سوم مردم کشته شوند، یک سوم بمیرند و یک سوم باقى بمانند.

١٣٢٨- کمال الدین ـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ : از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: خداوند براى مؤمنان نشانه هایى از قیام قائم علیه السلام بر شمرده است. عرض کردم: خداوند مرا فداى شما کند ، آن نشانه ها چیست؟ فرمود: این سخن خداوند متعال که: «شما» یعنى مؤمنان پیش از قیام قائم «را به چیزى از ترس و گرسنگى و کمبود مال و جان و میوه ها مى آزماییم و شکیبایان را نوید ده».

١٣٢٩- بحار الأنوار ـ به نقل از محمّد بن مسلم و ابو بصیر ـ : از امام صادق علیه السلام شنیدیم که فرمود: این امر (ظهور قائم) رخ نخواهد داد، مگر بعد از آن که دو سوم مردم از بین بروند. ما عرض کردیم: اگر دو سوم مردم از بین بروند ، که باقى مى ماند؟ فرمود: آیا دوست ندارید که از یک سوم باقیمانده باشید؟!

---

١-کنز العمّال : ٣٩٦٦٣ .

٢-البقرة : ١٥٥ .

٣-کمال الدین : ٦٤٩ / ٣ .

０-                       بحار الأنوار : ٥٢ / ١١٣ / ٢٧ .

*******

١٣٣٠- الإمامُ الکاظمُ علیه السلام : إذا رأیتَ المُشَوَّهَ الأعرابیَّ فی جَحْفَلٍ جَرّارٍ فانْتَظِرْ فَرَجَکَ و لشِیعَتِکَ المؤمنینَ، فإذا انکَسَفَتِ الشّمسُ فارفَعْ بَصَرَکَ إلَى السَّماءِ و انظُرْ ما فَعلَ اللّه ُ عزّ و جلّ بالمُجرِمینَ . ^(١)

١٣٣١- الإمامُ المهدیُّ علیه السلام و قد سألَه علیُّ بنُ مهزیارَ : یا سیّدی ، متى یکونُ هذا الأمرُ ؟ ـ إذا حِیلَ بینَکُم و بینَ سبیلِ الکعبةِ . ^(٢)

١٣٣٢- عنه علیه السلام ـ فی التّوقیعِ إلى السَّمُریِّ ـ : اسْمَعْ ، أعْظَمَ اللّه ُ أجرَ إخوانِکَ فیکَ ، فإنَّک مَیّتٌ ما بینَکَ و بینَ ستّةِ أیّامٍ ، فاجمَعْ أمرَکَ و لا تُوصِ إلى أحدٍ یقومُ مَقامَکَ بعدَ وفاتِکَ ، فقد وَقعَتِ الغَیبةُ التّامّةُ ، فلا ظُهورَ إلاّ بعدَ إذْنِ اللّه ِ تعالى ذِکرُهُ، و ذلکَ بعدَ طُولِ الأمَدِ و قَسْوةِ القلوبِ و امْتِلاءِ الأرضِ جَورا . ^(٣)

---

١٣٣٠- امام کاظم علیه السلام : هر گاه آن بیابان گرد زشت روى را در میان لشکرى انبوه دیدى، براى خود و شیعیان مؤمنت در انتظار فرج باش. هرگاه خورشید گرفت چشم به آسمان دار و بنگر که خداوند عزّ و جلّ با مجرمان چه مى کند.

١٣٣١- امام مهدى علیه السلام ـ در پاسخ به این پرسش على بن مهزیار که: سرورم! این امر (ظهور) کى خواهد بود؟ ـ فرمود : هرگاه راه کعبه بر شما بسته شود.

١٣٣٢- امام مهدى علیه السلام ـ در توقیع به سمرى ـ نوشت : گوش کن! خداوند در [مصیبت مرگ ]تو به برادرانت پاداش نیک دهاد! تو تا شش روز دیگر خواهى مُرد، کارهایت را سر و سامان بده و به هیچ کس وصیّت نکن که پس از مرگت جانشین تو شود؛ زیرا غیبت کامل رخ داده است، پس ظهورى در کار نخواهد بود، مگر با اجازه خداوند متعال و آن پس از سپرى شدن روزگارى دراز و سخت شدن دلها و آکنده شدن زمین از ستم و بیداد است.